Γυναίκα ηλικίας 28 ετών χάνει αιφνιδίως τον σύζυγό της σε τροχαίο. Έχουν ήδη αποκτήσει ένα κοριτσάκι 8 μηνών. Το πένθος ένα χρόνο μετά δεν έχει αλλάξει μορφή με αποτέλεσμα η γυναίκα να έχει παραμελήσει τον εαυτό της και το μεγάλωμα του παιδιού της. Παραιτείται από την εταιρεία όπου εργάζονταν και κλείνεται στο σπίτι χωρίς να δέχεται φίλους. Περιορίζει τις επαφές της με όλο της το περιβάλλον και περνά την ημέρα της διαβάζοντας θεωρίες και απόψεις για την μεταθανάτια ζωή ενώ παράλληλα αναβιώνει το παρελθόν της με τον άνδρα της μέσα από καθημερινή ενασχόληση με φωτογραφικό υλικό ή βιντεοσκοπημένες στιγμές τους. Η κόρη της μεγαλώνει με την μητέρα της με ελάχιστη παρουσία και συμμετοχή της ίδιας. Ταρακουνήθηκε και ζήτησε βοήθεια όταν το παιδί της εμφάνισε διατροφικές δυσκολίες και σοβαρά προβλήματα ύπνου. 

Πρώτο μέλημα αποτέλεσε η συνειδητοποίηση του θανάτου του συζύγου της καθώς αρνούνταν στην ουσία να πιστέψει πως τον είχε χάσει και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποσυνδέεται με το παρόν και να ζει φαντασιωσικά στο παρελθόν της.

Κατόπιν επικεντρωθήκαμε στο πώς θα επιστρέψει σταδιακά στην δημιουργία της ζωής της χωρίς εκείνον πια. Ο οικογενειακός περίγυρος με το να την εξυπηρετεί αναλαμβάνοντας τις οικονομικές, πρακτικές ευθύνες της όπως και το μεγάλωμα του παιδιού της την ωθούσε, άθελά του, σε ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση και απόσυρση από την ζωή. Το παιδί λειτούργησε ως ισχυρό κίνητρο για την κάθε προσπάθειά της. Η δική της αλλαγή επηρέαζε ολοένα και πιο θετικά την συναισθηματική διάθεση της κόρης της γεγονός που την ανατροφοδοτούσε σημαντικά.